AY KARANLIK
Ay karanlık!
Yine gece çöktü maviliğin üstüne
Örttü hiç utanmadı güneşten
Gitti aydınlık
Yıldız desenli yorganını sessizce göklere
Ay karanlık!
Akdeniz’im dalga dalga isyanda aya
Her yer yine zifiri
Yakamozlar küsmüş Kumlara çarpar ellerini deniz
Gel! Gel!, diye
Ay karanlık!
Sevdalılar kuytu köşelerde kayan yıldızları sayar
Dilek tutar yarınlarına sessiz
Çöp tenekesinde dilencinin eli
Bir lokma ekmek için
Çaresizlik tütsü
Ay karanlık!
Bütün gün cıvıldayan serçeler uyudu
Baykuşlar nöbet aldı gecenin sessizliğinde
Ilık bir esinti fısıldadı, “ Yalnızlık”
Yüreklerin çırpınan çaresizliğinde
Ay karanlık!
Bir kadın sesi uzakta
Gecenin sessizliği bozuk
Ninni mırıldanarak
Huysuz bebesini uyutmakta
Belki de yorgun
Gözleri kapanmakta
Ay karanlık!
Karşıda karlı dağlar sessiz
Kızgın bu geceye
Bekler güneşin gülümsemesini
Hepsi hepsi bir anlık
Doğa sıyrılsın uykusundan diye
Ay karanlık!
Yıldızlar aysız
Orman gölgesiz
Yakamozsuz deniz
Bebek uykusuz
Sevdalılar sessiz
Garip ekmeksiz
Gece çaresiz
Ay karanlık!


SEVDA AYTAN 24.05.2013