...BİR KEZ DOKUNSAN...
Havaya sinmiş sanki
Kalem,kağıt hüzün kokuyor Yarı çıplak harfler istemsiz düşüyor kağıda usulca Hangimiz daha yalnızız bu gece Seni bilmem ama Ben bir ölüyü diriltmeye çalışıyorum Yer çekimine direnen çukurda Olgunlaşmamış devrim sancısı gibi yalnızlık Emir komuta zinciri içerisinde Süngülüyor bedenimi Şafağın kızıllığında açtı bohçasını Öyle özledim ki limitsiz sevişmeyi Bir kez dokunsan ölü bedenime Nemlenecek dudaklarım Kasıklarımda şimşekli sancılar Kefeni yırtıp soyunamıyorum... ___________ya tabe volim____________ 30/05/2013 |
Çetin Özdemir tarafından 11/17/2013 9:21:13 PM zamanında düzenlenmiştir.