Sensizlik...
Özlüyorum şimdilerde sevgiyi, aşkı, heyecanı,
Bir ağacın suya, bahara duyduğu hasret gibi. Arıyorum o ıssız, o yılışık sokak lambları arasında Yavrusuna rızk götürmek için çırpınan martılar gibi. Yoruluyorum sonra. Ve Aslında artık kendimi yanlız hissetmediğimi biliyorum Yokluğunun bırakmış olduğu o acı,o hiçlik öyle sahipleniyor ki beni. Adını her andığımda sarıyor bütün bedenimi, Tıpkı, tıpkı sen gibi. Birden fırtınalar kopuyor içimde her nefesimde. Ardından, Bir çoçuk hıçkırıyor mübhemlerden, Yarım yamalak ağlamaklı sesi içinde. Geçmiyor zaman... Beni Sensiz kılan bugün gibi. Hüseyin Atalay |
şiir akışı vede okunuşu
okyucusunu yormayan
oldukca etkileyici bir paylaşım olmuş
başarılayın devamını dilerim