Şairler sokağında bekliyorum yolunu,
Bu mekan ikimizi ağırladı çok zaman.
Geçmişi kare-kare anarken eni-konu,
Baharı arıyorum yine içimde hazan.

Bu sokak sensiz bana işkence görünüyor,
Her yanı kırık-dökük bütün vitrinler viran.
Burada kaldırımlar sensiz de yürünüyor,
Amma nereye gitsem tükenmiyor bu hicran.

Yine de bu sokağın kimsesiz şairiyim,
Ne kapım çalınıyor ne halim soruluyor.
Düşlerde yaşıyorum, sensiz ölü biriyim,
Sevdanın mahşerinde divanım kuruluyor.

Şimdi her yer aydınlık olsa bile ne çıkar,
Bin-bir türlü kederle dertle uğraşıyorum.
Belki mahşere kadar daha çekeceğim var,
Sen yoksan karanlığa gömülü yaşıyorum.

Şairler sokağında hükmüm geçmez yıllara,
Benim gibi kahrolur talihine şaşarsın.
Pembe hayaller kurup kandıkça masallara,
Geçip gider umudun kaderini yaşarsın.

Yaktı kavurdu beni hayırsızın özlemi,
Her gün aynı vakitte buraya geleceğim.
Fark-etmese de kimse gözlerimdeki nemi,
Şairler sokağında ayakta öleceğim.


31.05.13