SONBAHAR VE BİZ
Onca güzel günlerden sonra ağlamak kaldı bize
Mutlu olmak dururken maruz kaldık hüzüne Söyle ey güzel yarim nedendir bu yalnızlık Söyle neden kıskanıyor bizi acımasız ayrılık Şimdi usulca beklemek kaldı bize bekleyip görmek Anlatılamayan duyguları vurgulamak kaldı Bir de zavallı boyun büküşlerimiz kaldı içimiz yanmadı mı? Gülerken yüzümüz içimiz kan ağlamadı mı? Yıllar bizi nasıl değiştirmiş bak Deli gibi severken yorgun kaldık Gözlerimiz yalancı bakışlarımızı hiç bilmezken Şimdi yalandan gülmeye bile hasret kaldık Sonbahar çaresiz şimdi yapraklarını serdi önümüze Sararmış yapraklar hüznü andırmadı mı sana da Bence sonbahar da aldanmıştı ilk bahara O da şimdi bizim gibi yalnız kaldı Ve yalnızlığı sevmek kaldı ona da |
Deli gibi severken yorgun kaldık
Gözlerimiz yalancı bakışlarımızı hiç bilmezken
Şimdi yalandan gülmeye bile hasret kaldık
yumak yumak hüzün düşmüş mısralara
gönlüne saglık şairem