Gözlerim açılmıştı birgün benim de kardeşin kardeşi para için öldürdüğünü gördüğümde.
Kafama dank etmişti benim de meğer insanlar mutsuzmuş
Bas bas bağırıyordu aslında her yanım sevgi kocaman bir hiçtir diye.
Anlamıştım bir gün ben de evet ne yazık ki masumluktan bir habermiş insanoğlu.
Ne ettiğinin farkında ne kendine edileni durdurabilir;zayıfmış insanoğlu
Oysa düşünen o,üreten o,seven o
Ben de yıkıldım evet bu yaman çelişkiyi gördüğümde
Meğer insanoğlu bir yandan yaparken öte yandan yıkarmış,yakarmış,yok edermiş
Denizi,müzeyi,kitabı,ağacı
Sevdiğinin bile canını
Dönüp bir sormalı bence insanoğlu kendine
Değiştiremem mi ben bunu;neden kan çiçekleri de açsın ki bahçemde?
Madem ben insanım,seçebilme özgürlüğü benim içimde
Elim giderken bir silaha
Uzatamam mı onu kırmızı bir güle?