UYMA NEFSİNE
Bir eline sopa alıyorsun, bir eline silah
Uyma nefse! uyanlar, putu edindi ilah Tövbe edersen eğer affedecektir Allah Uyma nefsine! sonunda edersin eyvah Güller, çiçekler değil midir açarken solan Sevip koklanmadan, ömürleri son bulan Bu kervan gider, yoktur dünyada kalan, Uyma nefsine! uyarsan olursun pişman İster zengin ol, ister fakir ol, fark etmez Sonu ölümdür, anlayan nefsine yenilmez İmtihan yeridir dünya, nefis bunu bilmez Uyma nefsine ! ona uyan Cennet görmez Ecel geldi mi, bir saniye istesen, zaman yok Dur diyemezsin, yaydan çıkmış ise, atılan ok Canı almaya gelince Azrail, fark etmez aç,tok Uyma nefsine! Cehennemde daim yanan çok Ne sevgiler, ne ocaklar söndürdü bu nefis Ne düşmanlıklara sebep oldu bu cani his Doymaz kötülüğe, pisliğe nefis denilen iblis Uyma nefsine! Allah aşkını bul ve ol halis Ey Müslüman’ım diyen insan, dur dinle hele! Hak yolunda beraber yürüyelim, verip el ele Cennette komşu olalım tüm Peygamberlerle Uyma nefsine! ona uyanların sonu olur nafile Bırak! bizi kurtaracak Allah’ a inanmaktır. Fazla mal, mülk, teraziye, hesaba ağırlıktır Var ise kalpte iman, kabirde tek yoldaştır Uyma nefsine!.. sonumuz kara topraktır. Sakın büyük görme kendini, başkasından Hor bakma kimseye, kork bizi yaratandan Küçük görme alaya alma kimseyi ırkından Uyma nefsine! sakın taviz verme imanından Adem Özcan |