sakal bırakmış bir hüznün
tıraş olmuş haliydi
aşkımız
ikimizin de aklına gelmemisti
parlamış hüzünlere tekrar sakal bırakabilecegimiz
aslında elimizdeydi
diriltmek yok olmuş bir aşkı
ama biz elimizden gelini
ardına koymuştuk çoktan
ve o ard-da kimbilir neler vardı
kimse bilmez
işte o ard bölgelerde yaşanmıştı
yaşlıların anlattığı aşklar
hepimiz istemiştik
onlardan birinin yerinde olmak
oysa hiçbiri mutlu sonla bitmemişti
demek ki isteğimiz aşık olmak degil
kahraman olmaktı
oysa bilemiyorduk
her aşıgın büyük bir kahraman olduğunu
görücü usulü gözler bile göremiyordu
gözlerinin volkanik dağları anımsattığını
ve gözlerinin patlaması esnasında
sadece tek bir şeyi düşünüyordu beynim
acı vermeyen bir hüzne
sakal bırakmak