Yalnızlığın Dizeleri
Her ayrılıkta biraz daha büyüdük,
biraz daha alıştık duyguları yok saymaya, uzaklığa uzaklık katmaya. Evet alıştık hayatı hiç sorgulamadan yaşamaya. Tadını unuttuk sevdanın, Yarınları gömdük geçmişe Ve toprağa verdik kendi ellerimizle aşkımızı. Oysa henüz dört yaşındaydı ve beyazdı, Saftı, gerçekti, kıymetliydi; Yıldızlardan çizerdik tüm hayalleri. Öpmeye kıyamadığın küçük kızındım ben hep. Sen yüreği deli dolu ama olgun adamımdın, Hem de adam gibi adam. Neden sonra bizi öksüz bıraktın... Hayatımın hayatı derdin, yarınımızı alıp gittin. Vazgeçmek değil de neydi? Farklı olan her şey bizde güzeldi, Sen bunları bahane bildin. Biliyorum şarkıların sustu en çok Sonra da şiirlerin. Zor oldu hem de çok zor Ama gelmeyişlerine de alıştım. Tükenen bir ömür aslında zaman. Tükettiğimiz hayata başka şehirler inşa ediyorsun şimdi. Şehrine gelenler izlerini bulduğunda bu aşkın, Saplanmış bir yalnızlık bulacaksın yüreğinde. Suçlu arama sakın Çünkü parmak izlerin var yalnızlığımızın dizelerinde. |
Çünkü parmak izlerin var yalnızlığımızın dizelerinde. Yalnızlık ortak payda sanırım .