MANEVİYATTAN UZAK KALINCA
İnançsız geçerse hayat, boğar bizi mezar
Dilde tat olmaz, malın çok olsa ne yazar Farkına varmasakda her gün ediyoruz zarar Maneviyattan uzak kalınca eriyoruz azar azar Kalbe inmez oldu okunan Ayet-i Kur’an Dilde zikir yok, kalpte ise zayıfladı iman Din üzerinde oynanan filmlere kaldık hayran Maneviyattan uzak , her günümüz buhran Hayatı fala, şansa bağladık, attık bir zar Loto, toto derken milletçe ettik hep zarar Alın terini unuttuk, ne haya kaldı nede ar Maneviyattan uzak kalınca kalp neye yarar Çıkarımıza göre dini kendimize uydurduk Utanmadan ön safa geçip, bağdaş kurduk Menfaat için hakkı, adaleti tümden unuttuk Maneviyattan uzak , cehennemin yolunu tuttuk Söz açılınca Müslümanlıktan, dindarlıktan Kendimizden üstün dindar tanımaz olduk Sıkılmadık kul hakkıyla cepleri doldurduk Maneviyattan uzak kalınca Hak’tan koptuk Kur’an-ı Sünneti unutup küfre daldık Hain nefse kanıp, nice taze canlar aldık Ar ve namusu unutup, nice yuvalar yıktık Maneviyattan uzak Hayatı, Hayat sandık Menfaat için emdiğimiz memeyi kuruttuk Üç pula nice genç canları kurşuna tuttuk Mertliği,erkekliği unutup, bir de bıyık burduk Maneviyattan uzak ,cehennemin yolunu tuttuk Hayatı sadece oyun ve eğlence gördük Nerede şeytan pazarı görsek oraya çöktük Nefsani şarkılarla, sözde kurtları döktük Maneviyattan uzak kalınca , Cennetten döndük ADEM ÖZCAN |
Bazen öğretelim derken kendimizden geçip taşıyoruz.
Yüce Allah kalplere tümden güzellik iyilik merhamet versin,
Bazen gönüllerde taht kurup, bazen de haddimize aşıyoruz.
HakanKURTARAN
Değerli Hemşerim,
Yüreğine sağlık.Çok anlamlı bir şiir .
Tebrik ederim.