kapanmaz bir yara bende yokluğun
gittiğin gün başladı derinmi derin sancılar
her nefes alışımda doluyor ciyerlerime sensizlik
yokluğunda yapışıyor yakama çaresizlik

artık ümidim kalmadı doğacak güneşten
her sabah olduğu gibi bugünde kayboldu hayalin
geriye hediye bıraktığın masamın üstünde
yarım kalmış sigaran mürekkebi kurumuş bir kalem
bomboş bir kağıt üzerinde kurumuş iki damla gözyaşı

kimbilir ne yazıcaktın belkide son sözlerin olucaktı
belki affet diyecektin belkide elveda
her ikisininde benim ecelim olucaktı belkide
ama sen kaçmayı tercih ettin beni birkez daha
karanlık dipsiz kuyulara ittin

keşke son satırlarını miras bıraksaydın
hiç deyilse mezarın yerine onları gömerdim
şimdi öylesine perişanım ki
keşke benide yanında götürseydin ...

-- YAVUZ GÜÇLÜSES --