RUH HALİM
Kimsesizler mezarlığında kimsesizlerin bekçisiyim
Yaşayan bir ölüden farkım neki Kalbime giden sevgi damarları tıkalı Avare bir deliyim işte beyni yarım Yaşamında çorba gibi tadı tuzu yok artık Hiçbirşey salata gibi yeşil değil Herşey tencere dibi gibi kapkara Yaşamaya heves mi kaldıki karabulutlar sarmışken etrafımı Yok yok anladım tutunmak istesemde bir dala Kırılıyor hep elimde kalıyor Ya ben tutmasını bilmiyorum yada o ince kalıyor Hayat mı koy verdim gitsin inceldiği yerden kopsun Her hastalığın çaresi varda Maalesefki aşk denilenin çaresi yok Sana doktorum değil sevgilim ol dedim ben Sende beni boynu bükük yarım bıraktın ya Yaşamaya değil ölmeye meyilliyim bilesin sevgili **ARDA’CA** |
Cok guzel bir siir okudum kaleminize saglik :)