BİR BEYAZ ÇİÇEK
Yemyeşil kırlarda bir beyaz çiçek vardı,
Beyaz güle, beyaz bulutlara benzeyen, Mutlu, mesut özgür olarak yaşardı, Etrafında otlarla birçok ümit isteyen, Severdi hayatı, yaşamı ve herkesi Lakin yoktu anlatacak söyleyen sesi Yinede edalarıyla bir şeyler anlatan, Güneşten gelen ışıklarla beslenen Bir gün mutlu yaşantısı vardı karardı Kırdaki birkaç kişi onu hemen kopardı, Bir saksıyı süsledi, üç günlük süs oldu İnsanlar sevdi ama onun gönlü gülmeyen Ayırmıştı kırdan onu bilinçsiz insanlar Vazonun içindeydi etrafında dolu yalanlar Bir yandan ağlıyor bir yandan gülüyordu Kurumuş yapraklar kaldı yeşilliği özlenen |