Kalemimi Kırdınİşte başardın sonunda Kırdın yüreğimi Sızım oldun kalem tarumar Yazmıyor artık Yiğitliğidir sevdanın bu gidiş Son değil bu kaçış Kimler kaçıp gitti kim bilir Susanlar ne çok Her şairin mutlak yazacağı bir duygusu olur Bende duygu kalmadı Öyle yaktın ki … Öyle yaktın yüreğimi Öyle incittin Kalemim kırıldı Yürek tarumar Başımda ölüm havası Ölmeye niyetli olmayan bir ben değilim bilirim Ölmemek için gidiyorum Gömüyorum her hayali Her duyguyu sulara atarak Resimlerini bir bir yaktım dün gece İlk defa bu kadar kesin karar aldım Bu benden okuya bileceğin beklide son şiirim Son dizelerim artık ne seni yazacak bir kalemim var Nede seni anlatacak ruhum … Vedayı sevmedim hiçbir zaman O yüzden geldiğim gibi gidiyorum Habersizce … Sessiz/sedasız gidiyorum şimdi Gidişimi bilmeni istiyorum Son damlasını verdi kalem Kırıldı parmak aralığında Yüreğimi kırdığın gibi Ben aslında hiç sevmedim gitmeleri İlk defa sende sevdim Ayrılığı sende benimsediğim gibi Vedayı sende sevdim Ölüp ölüp yaşamayı da Sahipsiz kalmayı da Kaldırımlarda sabahlamayı Göğe isyan etmeyi Yere küfretmeyi Her gece doğmaya lanet etmeyi Hayatın gelmişine geçmişine saymayı Sevdayı yalan bilmeyi Susmayı Susturmayı Ve olanlara aldırma “Boş ver” demeyi Sende sevdim tüm sevmediklerimi Şiirleri sende terk ediyorum Önceleri yazmayı severdim Şimdi yazmamayı Ben her şeyi sende sevdim Şimdi sevdiklerimi ve sevmediklerimi sende terk ediyorum Kalemim kırıldı Yüreğim gibi “Sağlıcakla kalın sevgili dostlar” SON SÖZ... SEN SEVİLMEYİ HAK ETMEYECEK KADAR ALÇAKSIN (hani olurya alçakta kalan dağlar vardır sen o dağlardanda alçaksın) |