yaşın; anne özlemini telafi etmiş olmasını dilerdim... Anaysa; özlem hala 5 yaşından küçük bir çocuk kadar masum,inatçı,dindirilmez...
’’seni kelimelerle tanımlayabilecek bir anne olabilseydin ; zorlanmazdım anneler gününü kutlamak için... Sen anacım ; tanımsızsın... Benim,bizim çınar ağacımızsın , gölgesi hep var olan... Ki çınar ağacı ; ölümsüzdür...’’

Ellerinden yediğim her lokmanın tadı hala ana sütüdür bana,
Dudaklarından çıkan her kelime ibadetim,
Kulaklarının duyduğu benden geriye kalandır anam,
Burnunda ebedi evlat kokar bilirim...

Sana dokunmak isteyip,
Uzanamamak yarası kemirir beni
İçime işler yıllardır,
Sen en korkunç yaramsın anam...
Hasret varsa eğer şu dünyada,
Tanımı seninle başlıyor,
Sende bitiyor bütün hüzünler bilirim...

Babam diyorum; ne kadar şanslı
Sana günaydın dedi bugün...
Ablam;
Seni öperek uyandırdı mesela...
Sen anam sen,
Kalktın ya bugün,
Bir gün daha yaşlandın,
Gördüğün günleri düşünüyorum,
Kendimi yerine koymak içimden gelmiyor...

Yaşlandığını bile izleyemiyorum ben,
Geliyorum bakıyorum kahroluyorum;
Bensiz kırışan alnına,
Dizindeki ağrıya,
Yüzündeki hüzne,
Ömrüne kazıdığın tüm acılara,
Özlemlere
Ve bana, bana dualarına...

Özlemlerine dahil olmak istemezdim anam,
Duan olmayı da...
Bir de ben yakmak istemezdim içini,
Dizinin dibi ciğerimdir,
Ana kucağın ömrümdür,
Kokun tek tutsağımdır şu özgür dünyamda...

Varsın ya;
Şükrü bir tek sen öğretebilirdin zaten bana...