Ezdiysen kafa, karnın da toktur,
Eğer dardaysan, soranın yoktur,
Arama can dostu, sahtesi çoktur,
Bulan yok ki, nere de can dostu?…


Bağrına bassan da, unutur-yiter,
Sen dost ararken, ellere gider,
Sürünü kurt yerken, ya deli güder,
Bulan yok ki, nere de can dostu?…


Şakırdayan üç beş mangırın yoksa,
Aç uyurken harıltı-gurultu çoksa,
Hiç görünmedi bir kere ortaya çıksa,
Bulan yok ki, nere de can dostu?…


Can dostu arama, minder altın da olur,
Çıkarıp harcarsan, hemen kapına gelir,
İster çırpın sen, ya da istersen delir,
Bulan yok ki, nere de can dostu?…



Bir tek can dostu var, oda seni yaratan,
Diğerleri yok say, topunu çıkar aradan,
O, içini bilir, ötekiler anlamaz narandan,
Bulan yok ki, nere de can dostu?…



Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)

© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.

13.11.2012