Paradoks!Bir an Ağlamak geliyor içimden; Bir türlü ağlayamıyorum. Gülmek mi? Ne haddime! Bazen gülmeye çalışıyorum Trajikomik ve saçma hâllere. Hani birisi kuyuya taş atar, Kırk kişi çıkarmaya çalışır ya! Bazı insanlar vardır Kendi gölgelerinden ürken Hatta gölgeleriyle güreşen. Gülmeli mi, ağlamalı mı? Doğarken Ağlayarak ‘Merhaba!’ Diyoruz dünyaya, Herkes seviniyor! Göçüp giderken Arkamızdan ağlıyorlar İsteseler de, istemeseler de. Sanki çok umurumuzdaydı! Keyif senindir; İster gül, ister ağla! Sözüm kendimedir: Seçil! Artık bu şiiri bağla! 10.05.2013 |