Kendine iyi bak
deriz ya bazen...
sanki vedalasiyor gibi
sanki birdaha görüsmeyecekmis gibi
bazende gözünün önünde
olmadigi icin deger verdigin
kendine iyi bak derizki
biz yaninda olmadigimiz icin onu korucayak
allah emanet ederiz sevdiklerimizi...

Aslinda cokta yalan degil bu sözler..
bircok kabettiklerimizi hatirlarsak
belki en son dedigimizde kendine iyi bak...
ya onlari kaybetmisizdir
yada biz kayboluvermisizdir...

Iste onun icin cok önemli insanlarin
kirgin ve dargin ayrilmamalari...
yasarken yine bir firsat bulup gururumuzu yenip
su ölümlü dünyada kendimizi af ettirmeye firsat bulabiliyoruz
ama bu hep olmuyor ve bircok pismanlik duyanlar
istelersede artik o insani bulamiyor
ve vijdaninda o buruklugu ömür boyu yasiyor....

Hic birsey degmez kirginliga
öfkeyi gururu bir kenara atsak
cogu zaman kirginlik durumuna getiren nedenler
bir findik kabugunu doldurmayacak kadar kücük oldugu halde
biz onu egomuza ve gururumuza sigdiramadik
ve kazanan biz degil
aslinda biz kaybedenler grubuna katildik...