Aysız Bozkırların Kavruk Çocuğu
Akdoğan bakışlı gözler parlıyor,
Aysız bozkırların kavruk çocuğu... Mevsim göz kırpıyor, şartlar zorluyor, Aysız bozkırların kavruk çocuğu... Başkaldırma ama, başını kaldır, Ne düşmana güven, ne dosta saldır, Albayrak şereftir, vatan kutsaldır, Aysız bozkırların kavruk çocuğu... Hedefe varacak, yaydan çıktı ok, Sonu mutlak zafer endişemiz yok, Hiddete kapılıp kuduranlar çok, Aysız bozkırların kavruk çocuğu... Hayata geçecek, hülyalarımız, Gerçeğe dönecek, rüyalarımız, Artık birleşecek, dünyalarımız, Aysız bozkırların kavruk çocuğu... Kovalayıp durur akrep, yelkovan, Ne durmayı bilir, ne susar zaman. Biter fetret devri biter her buhran, Aysız bozkırların kavruk çocuğu... Çağ ağırlığına koç yiğit bekler, Bir yanardağ patlar, bir arslan kükrer, Ölü toprağından silkinir, Türkler, Aysız bozkırların kavruk çocuğu... Tarih ile yaşıt, fıtrî sevdamız, Ta! ’Kâlû belâ! ’ dan beri yanarız, Bunun için doğduk biz ondan varız, Aysız bozkırların kavruk çocuğu... Özcan İşler |
Tarih ile yaşıt, fıtrî sevdamız,
Ta! Galubeladan beri yanarız,
Bunun için doğduk biz ondan varız,
Aysız bozkırların kavruk çocuğu...
yüreğinize sağlık...
beğeniyle okudum şiirinizi...
saygılar
hilal.