1
Yorum
0
Beğeni
5,0
Puan
857
Okunma
ellerime kelepçe
ayaklarıma prangalar vuruldu
ayırmak için bizi bizden
ne tuzaklar kuruldu
yoksun hayli zamandır
girmiyorsun rüyalarıma bile
nereden esti bu rüzgarlar
nereye savruldun
yoksa başka gönülde misin
kenar bir mahallede belki de bir annesin
kim tutar ellerini kim okşar saçlarını
olmaz yapamazsın
kanatların kırık istesen de uçamazsın
susma konuş bir şeyler söyle
terketti mi gözlerin gözlerimi
unuttunmu sözlerini
çıldırtmakmı istiyorsun
yangınlara atmakmı derdin
yakmaz o ateş yüreğimi
senin yaktığın kadar beni
alışmak çok zor yokluğuna
ne unuturum sesini ne de gözlerini
ömrüm geçse tüketse de bedenimi
unutmam mümkün değil seviyorum seni
yokluğuna alışmak çok zor
yerin çok derinde
olmak istemezdi hiç kimse benim yerimde.
Refik
05.05.2013
İstanbul
5.0
100% (1)
Şiirin sahibi
Cevap Yaz