Kendimden kaçarken geldiğim dere kenarında,
Durmadan hırçınca akan su taşlara çarparken
Taşlar suyun şiddetinden ışıl ışıl ışıldıyordu
Bi ara taşla suyun savaşında kendimi buldum..
Ruhum habire çarparken nefsime,
Kıyamını bozmuyordu azgın nefsim.
Ruhum öyle çalıyorduki uyanmayan hiç bir,
Hücrem kalmamıştı.
Duyarsız nefsimden başka ama örselenmişti ,
incelmişti naifleşmişti nefsim,
Lakin olması gereken olgunluğa ulaşamamıştı derken
Ruh’uma yapılan bi haksizlikta Nefs’im Ruh’uma secde edip
yakınlaşıyor.
Umulmadık anda ona tastamam biat edıyordu.
Son zamanlarda en çok bu anları sevmeye başladım
Çunki !Ruhumun aziziliğini Nefsimin naif ve latifliğini
Özüme atılan iftiralarda bulmuştum.
Başka türlü felaha ve selaha ulaşamıyorum
Ve Ruhumun ilahi tınısı şu idi o anda.

Taşa çaldım nefsimi
Ses verdi şahadetle
Yokluğunda ismini
Zikreyler ibadetle
Allah Allah Allah o....

Aşk ile hu
T C Murad-ı Batin..01:05:2013