SEN VARKEN
Bir gülüşün var
Gözüme kazıdığım, Bir kokun emanet Geçmişe kurduğum asma köprüde... Zamanla değil anıyla yaşlanıyorum, Silmeye üşendiğim aşkın dökük kalıtlarında Aklıma düşen her bakışın gözüme bir çizgi daha çekiyor, Bir yerde kokunu alıyorum bu evde Ellerimde kahverengi benekler... Bir yerde ayak sesini duyuyorum Saçlarım beyazlıyor... Sevip sevip ayrı düşmek diyorum; Ölüyorum... Nasıl gençtik, nasıl cesurduk Ve nasıl istekli Saçlarımızın kırlaştığını göreceğimiz günlere... Bir gitar görüyorum Şiir yazasım geliyor, Sanki bir cumartesi gelecek ve biz şiiri gitarla besteleyeceğiz yeniden... Aşkı bıraktığımız yerden Telli duvaklı karşılayacağız sanki... Yaşlanmaktan nasıl da ürkerdim, Çünkü sen gençliktin,ahirdin... Ve ben şimdi; sana dokunmayı özledim Yıllar geçiyor görmek doyurmuyor... Bitmeseydin diyorum ya bazen, Sayıklıyorum... Yaşlılık işte... |