EBEDİYET...
karanlık yürüyüşler yaparım hep,
sessizlik,sükunet ve huzur dolu yürüyüşler... fakat her iki adımımda bir arkama bakarım, gölgem peşimden gelen asaletimi yıkmasın isterim... sevgi dolu olur kalbim hep, fakat sevginin ardındaki acıları bırakırım ardıma... yanlızlık ebediyetimdir, huzur dolu olurum çünkü o olmayınca... ha bide sensizliğim var tabi, ruhumun kalbimle birleşmesine engel olan sensizliğim.. Sanma ki ben öldüm, herşey bitti, giden umut bir daha geri gelmedi... asıl olan beklemekdi ama, ebediyetin buna izin vermedi, Sen git, ben yerine yaşarım, ardında bıraktığın dünyayı... |
Sen git
ben yerine yaşarım
ikili oluşturduğumuz dünyayı.