MessistanŞiirin hikayesini görmek için tıklayın Bu şiirin bugünün toplumsal gerçekleriyle uzaktan yakından ilgisi bulunmamaktadır. Bazı olaylar tanıdık gelebilir ama tüm benzerlikler tesadüfidir. Sadece öykü yazacak zamanım yoktu.
İlçenin dağa bakan tarafında otururlar, Kendilerine Adamanlı derler. Sayıca çoktur Adamanlılar, Beşten az dölü olanlara erkek demezler. Konuşmayız pek onlarla; onlar da bizimle. Geçen yaz, hani mahsul kesattı, Bu Adamanlılar ayağa kalktı. Dediler ki bizmişiz kesatlığın sebebi, Dediler ki yollarımız artık ayrı. Ayırdık yolları, böldük ilçeyi. Adını değiştirdiler bölgelerinin Messistan dediler yol soranlara Sorma dediler niyesini merak edenlere Çok geçmeden, iki ay sonra Aralarından biri öldü, adını bilmem. Baktılar ki gömütlük bizim tarafta kalmış Yakıverdiler adını bilmediğimi. Buradan gelir onların ölü yakmaları, Buradan gelir bu kesif kül kokusu. Bir külün kokusunu getirir rüzgar, Bir de Seyfi’ninkini; orada kalmıştı hani. |
Keşke dedim öyküsünü de okuyabilseydim dedimokuttuğun kurgulu mısralar için teşekkürler dostum...
sonsuz saygı ve selamlarımla...