varlıktan yokluğadüşünmekten uyuyamam ki, kafamda düşünce yığınları buzdan kuleler yapmaya benziyor düşler , üst üste durmuyor tuğlalar kayıp kayıp düşüyorlar hep başa dönüyorum ellerim sancıyor yorgunluktan kar körü olmuşum sanki gözlerimde sisler , puslar yüreğimde paylaşılmaz bir acı var. yavaş yavaş eksiliyorum sanki varlıktan yokluğa geçiyorum yeniden hayat bulmak için ölmeye razı olurum.... |