AY GÜNEŞİ GÖRMÜYOR BU GECE
Çok fazla kalmadı, hatırladın değil mi
Biraz daha gideceğiz Patika yoldan devam edeceğiz sonra Uzun asırlık ağaçların arasından, gölgeden ayrılmadan Derenin yanından yürüyeceğiz Üzerinde köprü barındırmayan Yanında hemen kulübem, taştan Verandasına bayılıyorum ben en çok Dere seyirli Arkasında kestiğim kurumuş ağaç dalları Şöminede bize eşlik edecek Seninle yanarken. Yolum var kimsenin bilmediği Daha önce sen de görmedin. Seninle orada yürüyeceğiz kaybolup Küçük bir gölüm var Kimseye göstermediğim Kürek çekeceğiz baharda seninle Gölün ortasına kadar Serin günlerde lazım olur diye Birkaç yere kalın giysiler bıraktım sana Yağmur damlası düşmüyor yere Şemsiyeni getirme gelirken Akşam koca koltuk açacak bize kucağını Kocaman şömine içimizi ısıtacak Dizimde uyutacağım seni Dün temizlemiştim, balıklar hazır Mezeler Ege Rakımız Kulüp, Şaraplar Şirince Ay, Güneşi görmüyor bu gece. Sırlarımızı kapatacak. Güzel şarkılar olacak Güftesiz… Sarılıp sallanmak için Dans edemiyorum ya, kusuruma bakma Gaz lambası bekleyecek bizi gece boyu Koca bir post var yerde, bedeninden büyük nasıl olduysa Sen hediye etmiştin ilk gelişinde, hatırlar mısın Kar yağdığında gelmiştin Ellerin doluydu, soğuktu mahcuptun Her şey seni bekliyordu Sen eksiktin, şimdi tamam olduk Bu gelişin son olsun. Gitme..… Gözlerini seyirlik sunma bana, kapama Ellerim soğuk kalmasın Sen ısıt beni bu gece nefesinle Bizi kimse uyandırmasın Hep kal Görmediğin bir şeyim kalmasın. |
Sonbahar oluyorum
Sonrası hiç.”
— Hasan Hüseyin Korkmazgil.
Tebrikler...