Ne oldu birden…
El oldun elime
Göz oldun gözüme Dönmeyen dilime Söz oldun sözüme Titreyen bedenime Köz oldun içime Ağladığımda mendil Karanlığımda kandil Gül dalımda bülbül Bahçemde sümbül Dost oldun bana Öğüt oldun kulağıma Şarkı oldun dudağıma Can oldun canıma Huzur verdin ruhuma Beni tamamlayan beden Sen ben oldun bende sen Sonra ne oldu birden Gittin aniden benden Çıkıp giderken yüreğimden Kırdın, kanattın her yerinden Ama bil ki sen Olsa da sensizlik ölümden öte Artık korkmuyorum Azrail’den ben Vereceğim son nefeste Sakın ola başucuma gelme Hem de elinde sevdiğim o gülle Beni mezarımda yeniden öldürme… korkmayan çınar 14.04.2013 Ömer Sabri Kurşun |