dördüme beş karıştığı an
On kala...
Yirmidört basamak çıktım Hiç yorulmadan,usanmadan Yaklaştığım hisleri var rüzgarın ucunda! Dokuz kala... Ayaklarımın ucu yorgun Avuç içlerim hafif nemli "Geldim" demeye az kaldı diyor rüzgarın ucu! Sekiz kala... Tamam diyorum içimden Gözlerim kapanırken bir basamak, Ölüm yaşam arası bocalıyorum Rüzgarın dilinden haber yok! Yedi kala... Bitkin çehrem var Geri geri gidiyorum ya da öyle zannediyorum Artık yazamayacağımı düşünüyorum.. Rüzgarın dili hafif esiyor ayak uçlarıma! Altı kala... Düşüyorum yaşam korkuluğundan Bocalıyor avuç içlerim Karanlık düşüyor rüzgarın diline! Beş kala... Ölüm diyorum "Ben Geldim" Rüzgarın dili beyazlara boyanıyor Bana son kelimesi "elveda" oluyor... Ardından adisin sen diyemeden! Dördüme beş karışarak yumuyorum gözlerimi! 23.ekim.2006 ÇağLa |