MAZİYE...Ne zaman unutur acıları insan? Güzel anılarını... Gençliğin en taze demlerini... Çocuk yüreğinin sevinçlerini... Gelecekten beklentiler tükendiğinde; Geri getirmek ister Ve yeniden yaşamak, Şimdi bir rüyadan farksız maziyi... Küllerinden yeniden doğar oysa tüm acılar yeniden, Mutlu anlar bir yudum bile teselli vermez inadına... Hatalarla yüzleşmek en zoru, Başarılara imza atılır gururla geçmişte de kalsa... Renkler pastelleşmiştir bir kere, Can tükenmeye yüz tutmuş, Yaşamak telaşıyla... |