Bir yudum sevgi içinAlışıyordu birbirine iki insan Kalem öncesi kelamda söze Mevsim adı henüz yazılırken avuçlarında Saçlarında dinmez rüzgârlar Adımlarında susmaz yarınlar Bugünü yarınlarla takas yapmak için Serçe kuşları yüreği gibi çırpınıyorlardı Bakışıyordu gözlerde iki insan İlham perilerine gerek kalmıyordu Aralarındaki mesafe birkaç santim uzunluğundayken Sonra özlemleri büyüyordu Gölgeleri tarla tarla uzuyordu Düşleri yarım yamalak ilerliyordu sanki Daha sonra isimsiz yollar gidiyorlardı Geceleri heceler içiyorlardı Akşamları güneş arıyorlardı Bir yudum sevgi için Katlanıyorlardı her şeye Her engele Ve her bencilliğe göğüs geriyorlardı (O) iki insan Mehmet Selim ÇİÇEK 13 Nisan 2013, Kızıltepe |