İçimde derin bir sızı var, sessizce yaşlar akar!Düşünmek bazen ağır geliyor Şevk ve hissiyat buruklaşıyor, hüzün içimde büyüyor Ne kadar boş ver desem, o an çaresizliğimi dile getirsem yinede umut bitmiyor Yalnızlık ve sessizlik ruhuma derin bir keder bahşediyor, sukutun keyfiyeti sabrıma sesleniyor İnsan elbette ki umuda bel bağlar Ve fakat nasibin tevdi edilme vakti kimbilir hangi bahtta yazar Heves ve arzu geçici bir bahar, dimağ ve tasavvur tefekkürün irfan ve ihsanına bakar Hazan ibrete ve iltifata tabii bir nazar, her umut, emel olmadıkça azim ve sadakate asude bir şekilde koşar İnsan ihlasın şevkiyle hazzı yaşar Tevazuu ve inayetle rızaya koşar, kalpte hangi vakit inşirah açar Nazargah olmaya, hak için bakmaya, riyadan uzaklaşmaya, aşkın sadrıyla kul olmaya bakar Sevda firkati ruhun en mümtaz vasfında yaşar, vuslat hicranı çile olmaktan çıkar, nefs teskiye olmak için melül halde bir nacar Gözler yollarda kalır, merak taçlanır Beklenen haber ve nefesin muhabbeti har olur açığa çıkar Kim kara günü sever, telaşın içinde gülmek için can çeker, ecele nispet edep ağlar Aklına ve kalbine yabancı olan, bilgi ve metanetten hisesini doldurmayan, şakınlık içinde ve çaresizlik bendinde bocalar Mustafa CİLASUN |