GÖNÜL
Gece gündüz yârim diye ağlardın
Al işte! yârini gördün mü gönül? Vuslatı mahşere çekip bağlardın Şimdi muradına erdin mi gönül? Dağıtmış kendini, olmuş perişan Nerede o yiğit, nerede o şan? Sen miydin yıllarca hayâle koşan Onu halâ sevmek derdin mi gönül? Bir duygu seliydi başladı erken Kapıldın Poyraza rüzgâr eserken Kapandı gözlerin açılmaz derken Görünce kararı verdin mi gönül? Uzun yıllar geçmez derdin aradan Yüzleştirdi seni ulu Yaradan Hayatı seçilmez artık kara’dan Çağlayıp coşardın durdun mu gönül? Gonca bir gül gibi açmadan soldun Yürüdün yoruldun bitmeyen yoldun Acıyla yoğrulup gerçeği buldun Umudu sonunda kırdın mı gönül? |