ÇocuklukŞiirin hikayesini görmek için tıklayın ’’Hani bazen oturup kendi köşeme düşünüyorum arpacı kumrusu misali.Büyümek mi güzel küçük kalmak hep çocuk kalmak mı? her ikisi de güzel,kötü olabilir belki ama ben yinede çocuk kalmalı diye düşünüyorum ki kirlenmesin duygular kirlenmesin kalpler kirlenmesin dünya ve bencil-iği tarz edinmesin İnsanlık dileğiyle duaya el açmakmış çocukluk’’ saygılar Filiz AKTAŞ okutucu...
Unutmadım hala bir çocuğum öylesine masum ki düşlediklerim sadece biraz umut biraz neşe pembe pamuk şekeri tadında kırları arşınlamak öylece delice sınırları aşmak kuşlar gibi özgürce bulutlara değen ağaç dallarına salıncaklar kurmak belki çocukluk dev boy aynalarıyla oynamaktı saatleri hiç düşünmeden ben gitmezdi öteye hiç, hayallerden bir demet almaktı belki çocukluk çamurun kokusu hala üzerimde kurbağaların çığlıkları kulaklarımda bir nefes sıhhat gibi rüzgar çığlık... boğazımda ıslıktı belki çocukluk kin gütmeyen gözyaşlarım-dı ağıt rüzgarların ellerinde saçlarım kağıt gökyüzünde süzülen uçurtmalara bel bağlamaktı belki çocukluk. başak tarlarına girip saklanmak papatyalar, gelincikler toplamak lastik top ile oynamak,ip atlamak ağlarken gülmek belki çocukluk 1 Nisan 2013 01:07:50 Filiz Aktaş |
Ne kadar güzel anlatmışsın kızım.
Özlemler gözünde canlanmış.
Okurken benim de gözümde canlandı.
Kutluyorum.