Söndür Fenerimi...
Kükremiş volkanlar gibi
Yak benliğimi Uçurumlarında sürükleme beni Al götür okyonuslarının dibine Boğ boğabildiğince bozkırlarında Sususuzluğundan kurumuş çöllere döndür Issızlığından üşümüş bi çareyim ben Söndür fenerimi Doldur kefenimi Işığım ol Alev ol bozkırlarımda Al götür tepelerine benliğimi Yumak yumak ör beni Örki kızıl şafakların şahlansın Dondur beni Sana kilitlenen düşlerimle Vur kıyılarıma Çatlat kabuğumu Köpüren dalgaların değsin yüreğime Bak esen lodos Poyraza karışıyor Dalgalar köpükleşiyor Çamlar bedenini kırıyor Dağlarda esişen yel Diplerimize üflüyor Çık gel Gitmeyecek olanından Sonsuza dek üfleyeninden Dönüşü olmayanından Sar bedenimi Bebek sevdam üşümesin Recep Yeşil Ataköy... |