Ağlıyordu Papatya...Şiirin hikayesini görmek için tıklayın Biliyorum ki her insanın hayatında yer almıştır papatyalar...Kimimiz fallar açtık ’’seviyor sevmiyor’’diye .Bazen sevmiyor çıkardı üzülürdük.Seviyor çıkıca nedense sevinirdi düşünmezdik papatya seviniyor mu acaba mutlu mu oysa ağladığını düşünmezdik çiğ damlası düşmüş üzerine der avunurdu halbuki ağlıyordu papatyalar...ağlıyordu Papatya... Saygılar Filiz Aktaş...
Papatyaları hep çok sevdim. çocukluğumda taç yapar saçlarıma takardım. boynuma onlardan ne güzel kolye olurdu nedense kendimi bir peri kızı sanıyordum. çocuk düşlerimde,her biri harika bir mücevherdi hiç pahallı değillerdi, Çünkü her yerde biterdi en olmadık yerlerde büyürlerdi vakti gelince açarlardı misler gibi kokardı sanki rüzgara direnirdi Nazlı görünüşü yanında çok cesur bi o kadar sadık vazgeçilmez sevgiliydi Papatya. bazen ne çok üzülürdüm onlara düşünürdüm, sanki ağlıyorlardı gizliden gizliye. Islanmış yapraklarına çiğ düştü sanılırdı, bense biliyordum ki ağlıyordu Papatyalar. çünkü yüreksizlerin ellerinde can çekişiyor,soluyordu ağlıyordu Papatya. 09 Nisan 2013 00:00 |
Islanmış yapraklarına çiğ düştü sanılırdı,
bense biliyordum ki ağlıyordu Papatyalar.
çünkü yüreksizlerin ellerinde
can çekişiyor,soluyordu ağlıyordu Papatya.
09 Nisan 2013
00:00
Duygu dolu güzel şiir okudum yüreğine kalemine sağlık üstadım,
Yürek sesin hiç susmasın
Saygılar