ES KAZAÇakır keyif bir günün son demini yaşarken Gecikmiş otobüsün arkasından koşarken Yığın yığın damlalar caddelerden taşarken Ne nefsime düşkündüm ne kalmıştım abaza Yolumdan geçiyorken şöyle baktım es kaza Çileler kenetlendi önce bir anlık durdu Yıllanmış birkaç özlem göz göze köprü kurdu Suya hasret vuslatım firkati çekip vurdu Ne nefsime düşkündüm ne kalmıştım abaza Ben çoğunu beklerken razı olmuştum aza Delilik emaresi bir anda kana düştü Yorgun bedenim kastı kollarım yana düştü Yitik özlemlerimiz tüllendi cana düştü Ne nefsime düşkündüm ne kalmıştım abaza Göğsümü siper ettim fütursuz bir ayaza Sonbahar sarısının kızıllığında mevsim İnleyen manelerim üzerimde bol kesim Fonda yeşil istasyon kartpostallık bir resim Ne nefsime düşkündüm ne kalmıştım abaza Sallanıp gidiyorken yoluma çıktı roza Önce sola bakındık sonra da sağımıza Çelik çomak oynadık indik toy çağımıza Geldi bahar mevsimi gül diktik bağımıza Ne nefsime düşkündüm ne kalmıştım abaza Göz göze veda dedik erişirken bu hazza 06.03.2013 Kütahya |
hep baharlar açsın tomursun çiçekler uçsun sonsuza güzel kelebekler
kutladım çok güzel bir şiirdi