sürmene
Bıçak arası,sancılarla
gülüştük. Son görüşmemizdi! İçimizin sote duvarları arasında sakladığımız ne kadar güzel söz varsa,sarf ettik. Umursamadan,bakışlarımızın çarpıştığı,dudak mırından malarıyla. Özlemiştik!aslında. Yakın iken,uzaktık her iklim bize karşı biraz telaşlı,biraz endişe barındırırdı,kimsesizliklerinin sorgu mağduru beyaz güvercinler ile. Kalp yarası,sevdalanmalar belirginleşirdi. Öfkesi küçük olan büyük hatalar içinde dirilişe geçe bilirdi. Toprak bağrına kara bir leke , olacak güneş ellerinin,yere batan utangaçlığı belli ki niyetliydi gitmeliyim demeden önce gözlerinin yaz fesatlığı. |