Hatırlayın!
Bir zamanlar
Yüreğimizde besleyip büyüttüğümüz
Nice sevinçler yansırdı
O berrak yüzümüze...
Masumiyetin en zirvesinde
Muhtaçken biz şefkate,
Şefkat dolu koca yürekler taşırdık
Küçücük bedenimizde

Kendi minik dünyamızda
Kendi yaktığımız kandillerin aydınlığında
Daima umutla bakardık yarınlara.
Her nefeste sevgi soluklar,
Sevgi tohumları saçar,
Sevgiyle adım atar,
Sevgi dolu gözlerle bakardık
Her varlığa...
Ve kanatlanıp uçarcasına
Heyecanlarımızı, hayallerimizi
Çizerdik gökyüzünün mavi atlasına.

Hatırlayın!
Bir zamanlar çocuktuk
Duru ve masumduk...
Manevi hastalıklar kirletemezdi
Tertemiz kalplerimizi.
Kin,haset,hırs, öfke...
Uğramazdı semtimize.
Şu kirli,sisli,isli dünyanın heva hevesi
Girmemişti düşlerimize.
En renkli oyuncaklar serilse önümüze
Değişmezdik bir çift gülen yüze.

Ve bir gün geldi
Büyüdük...
Girince hayatın dönencesine
Karışınca insanların içine
Şaşırdık önce...
Anlayamadık bu kavgalar niye.
Katıldık bir debdebeye
Yaşadık kavga edercesine.
Zaman geldi
Hüzünler dost oldu
Narin yüreklerimize.
Zaman geldi
Duygularımız dondu
Aklımız galip geldi hislerimize.
Besleyip büyüttüğümüz
Güllerimiz soldu
Düş bahçelerimizde...
Selma Akça.