Sokaklar ıssız.
Güneş arada bir gösteriyor yüzünü
Yağmurlar var ama birazda,
Yağmurlar var,kararsız…

Kayboluyor umutları çocukluğumun,
Ve bir mendil uzanıyor bir yerlerden.
Ve kanıyor dudaklarım aniden,
Kelimelerim tutarsız
Ve sana sızıyor çatlaklarım..

Ve yine suskun bakışlarda kaybolacak,
Sana dair çizdiğim tüm doğrularım…

Bir söylence meselesi bu,
İki kelimeden ibaret sadece.
Ama diyemem,
Bir doğru bu dudaklarımda kanattığım.
Ama yalanda diyemem…

Şehir gömülüyor sessizliğe,
Ve artık olmayan bir fotoğrafının ardından.
Bakıp duruyorum sensizliğe…

Gecenin bilmem kaçı,
Gözlerim yarı açık.
Duvarda asılı gitar
Ama yok yarısı,
Düşlerim çalınmış birazda
Her şey yarım kısacası…

Gecenin kaçı bilmiyorum,
Sana kaç varım daha bilmiyorum…
Seni görmeme ne kadar var daha?

Paylaşamam acımı ama
Kanatamam kimseyi
Garip birisiyim işte
Yada öyle gözükmek istiyorum belki…

Sonra sen
Sonra korktuğum gözlerin
Sonra bilsen
Nasıl büyür yokluğun bende
Hissettirmeden…

Ama paylaşamam acımı
Kanatamam senide
Bırakıver gitsin düşlerini
Bende koyuvereceğim zaten acıları
Gece yarıları
Mehtaba karşı…

Ve şehir gömülüyor sensizliğe
Ardından yıkılmış her şey,
Her şey darmadağın
Ve çatlamış usumda bulanımlarım
Geride sadece harflerim kalmış
Ve sana kanattığım dudaklarım…

Ahmet YILMAZ