uykularımı bölen ayyaş yalnızlık işkence
ayık sözler kimsede yok vefa kalmamış bence
dostlar arıyorum şişede bazen de kadehte
Elveda meyhaneci artık kalamıyorum bir başkayım bu akşam sarhoş olamıyorum
*
çile olurken sana yumak yumak sarılmıştım
ah be mavi gülüm diz çöküp az mı yalvarmıştım
açılmayan bir top olmuş düğümlerde kalmıştım
çözmek elimde değil kendimi senden kadın
*
kesin yangınlar oldu deyip bekledim sönmeni
yüzüme sürüp gittin çatık kaşlı gözlerini
unutmadım çekip giderken ki o sözlerini
aşiyan yollarından seslensem duyar mısın
*
körfezin gel git lerinde yosunlarla çürüdüm
kime baksam sensin şiirlerde güldüm süründüm
İzmir de sokak yol kalmadı gölgenle yürüdüm
Bu ne sevgi ahh bu ne ıstırap zavallı yüreğim ne kadar harap
*
bil ki şair sen zamanın gerisinde kalmışsın
yazık sana şiir yazmakla nereye varmışsın
görsen her şey para oldu kendini aldatmışsın
rüyadır beklide bütün ümitler aşk masalından şarkılar söyler
*
seni arıyorum para pul şöhret asla değil
yüreğimde başkası yok ki ona olsun mehil
gör hayale döndüm dışım serseri içim asil
gözlerinin içine başka hayal girmesin
*
elim boş teslim oldum duy imdat diyen sesimi
gitti kıblem uzaklara kaybettim adresimi
onu düşlerken kimse tutmaz titreyen elimi
aşk gibi sevda gibi huysuz ve tatlı kadın
*
gel unut geri aldım sözlerimi nazlı kuşum
şiirler genelde hakemdir bu kadar yok suçum
af çıkar mı senden son demimdeyim budur durum
ömrümüzün son demi son baharıdır artık
*
tüm palmiyeleri saydım arşınlarken İzmiri
aslında tüm niyetim senle koşmaktı eküri
hiçbir sokak sana çıkmıyor bıraktın dertleri
talihin elinde oyuncak oldum kader böyle imiş buymuş alın yazım
*
Serdar San– İzmir , 5. 2 . 2006