Sensizlik Üşütüyor
Sensizlik Üşütüyor
Ne zaman aklıma düşsen, O son bakışın biçiyor gözlerimden Şimdi boş duraklara yaslanıyorum Sokalar da kimsesiz yalnız kalıyorum Artık kendini yakan bir ateşim Bir tek sensizliğe üşüyorum… Bu akşamda yokluğuna sürgünüm hala Bu şehir batık bir gemi gözlerimde Ayrılığın saati yarını kaç geçiyor bilmiyorum! Seni düşündükçe; Sensizliğe üşüyor içimdeki dağlar! Çıldırışa vardı gözlerimdeki hüzünler Sen yoksun bu kentte Gayrı her yağmur kendine ağlar… Dağ gibi bir ihanetin orta yerine düştüm Ölümsüz öpüşler kutsuyorum düşlerimde Kendimi suçüstü yakalıyorum! Bir kıvılcım oluyor duygular tende, Anlıyorum ki unuttuğum yalanmış Ben hala sürgün yaşıyorum sende… Abdullah Oral |