Şahizer
balkonu asma ağacından bir evleri vardı,
her akşam aynı saatte aynı yerde oturur, sanki benim geçmemi beklerdi. kimseye çaktırmadan bakardım ona ! gülerdi içten,içten el dudak işareti yapardı hafiften.. bir gün ! defalarca geçtim asma balkonlu o evin önünden, ne gezer ! bir türlü çıkmadı güzeller güzeli şahizer meğer bir ben değilmişim evinin önünden her geçişimde, el sallanıp dudaklarından öpülen. (kocaya kaçmış) |