Ayrılık, leyladan geçip semaya yönelmek vaktidir...
Zeytin karasıydı gözlerin,
ve Bakışların ; Beni başka alemlere sürüklüyordu sanki, Güneşli bir yaz sabahına uyanmak gibiydi seni sevmek, Sonsuz bir rüyaya dalmak gibiydi belki, Çok sevmişim diyorum kendime hep, Ben ne çok sevmişim seni. Ayrılık vakti geldiğinde ; Gözlerime değdiğinde gözlerin , Kurşun yarasıydı ayrılığa dair tüm sözlerin, Ellerimden düşerken ellerin, Bir bir yıkıldı hayâllerim… Biliyor musun ? Ben ne çok sevmişim seni, ve Ayrılık, gerçekten çok acıttı içimi. Ramazan KÜREKÇİ |