Gideceksen eger bir gün, neden geldin ki bana o gün.
Madem ölene kadar sevmeyecektin niye gelipte beni erken öldürdün?
Acına dayanamam demiştim, gözümde herşeyimken neden varlığını öldürdün?
Beni sevmen için ömrümü yoluna sermiştim oysaki.
Alev alev yanan gözlerine bakarken içim erirken, neden o ateşi söndürdün ki ?
Şimdi üşüyorum. Gözlerini benden kaçırdığından beri yokluğunla savaşıyorum.
Şimdi yoruldum.
Sevgini taşımaktan yoruldum. bu yorgunlukla yokluğunu nasıl taşıyabilirim bilmiyorum.
Sana bi önerim var ?
Gittiğinden daha hızlı geri dönsen ?
Bu Dünyada hiç görüşmemiş bir aşkla beni sevsen ? Herkesin dilinde destan olsak ya seninle ?
Gel gitme ?
Kal yüreğimin en çıkmaz köşelerinde. Gel benim ol sonsuza kadar ?
Çıkış yollarını kapatayım sana kalbimin. Gel mutlu ol benimle ?
Gitme, hayatımı sana adasam kalırmısın bir ömür boyu benimle ?
Kar tanesi olurumki gidersen.
Oysaki isterdim ki yeryüzüne düşmeden dudaklarında erimek.
Yada gökyüzünde eriyip sana yağmur olup akıp sırılsıklam olsak seninle.
Yumuşacık kar tanen olurum senin,
Ne üşütenin, nede yakanın olurum inan. Ama sen yeter ki sonsuza kadar benimle kal.. Sadece ömrümü değil ahirim-i de al sana feda.
Bir dakika bile ayırma alev gözlerini.
Üşütme artık beni nolur.. Ya gel ebediyen gitmeyeceksen,
Yada hatırlatma kendini hiç gelmeden
.Sen bana kibirli kibirli bakarken, masum masum kıvrılayım kalbine en temiz sevgimle. Üşüyorum gittiğinde.. Gözlerini bana ver nolur, sarıp sarmalarım onu güneşimle.
Üşüyorum gittiğinde.. Varlığınla yak beni.
Al götür beni gözlerinin derinliklerine.
Işığım ol, kocaman bir aydınlık getir dünyama. Ama nolur karanlığa terketme.
Mahrum etme, sevginle bunalt beni. İnan hiç sıkılmam bu mahrumiyetle.
Şimdilerde herkes seni soruyor.
O gitti mi? diye. Dilim söylemeye yanaşmıyor, içim çığlık çığlığa varlığını haykırıyor. Gitmedi o içimde hep, bırakamam seni hiç bi yere.
Dudaklarım cevap veriyor mahcubiyetle:
Gitti ama sadece bir süreliğine, Geri gelecek elbet hemde bir ömürlüğüne..
Gel, gitme..’