ÖMRÜNE GERİ DÖN ! !
Uzun zaman geçti !!
İlk defa bu kadar ayrı kaldım senden. ilk defa bu kadar yabancı oldum. Önceleri hiç alışık değildim, birgün bile dayanamazdım sensiz... Şimdi aylardır yoksun sen. çok ağladım ama zamanla alıştım yokluğuna. Yokluğunu bile sevmeye başladım, o da sen olduğun için vardı. Ah o yokluğun, sensiz nefes almak. Ne kadarda zor, saatlerce cansız fotoğrafına bakıp ağlamak, Ben hiç kimseyle senle mutlu olduğum kadar mutlu olmadım... Eğlenceli insanlar eğlendirmedi beni, konuşmaları bile etkilemedi ... Sen hiç konuşmazdın hep susardın, mutlu etmezdin. Ama ben bir tek seninle mutlu oldum. Susup karşımda dilsiz olsaydın dahi , varlığın kelimeler dolusuydu bana. Varlığınla bir yerlerde nefes aldığını bilmek , gülüşlerini hissederek mutlu olmak Bambaşka... Ben bir tek seninle mutlu oldum... Hani ömrüm demiştin ya ; ömrün seni çok özledi. Ne olur , gel ! Ömrüne , yaşamına geri dön... Sana çok iyi bakarım söz, hiç incitmem ama gel artık. Deli kız seni çok özledi, bu deli kızın kalbi varya ; Bir, tek senin, sonsuza kadar sadece senin evin olacak. Seninle yüzümüzün kırış kırış olmasını istiyorum , seninle yaşlanmak istiyorum.. Ben herşeyimle sendeyim sadece sende, hayatım boyunca unutamadığım o kokun... Korka korka kokladığım o kokunu özledim. Bana bakışlarında kalbimin düşecekmiş gibi olmasını özledim. Ne yaparsam yapayım dokunamadığım ellerini, Bakmaya cesaret edemediğim gözlerini özledim , Seninle her kavgamızda o masum bakışına , dudak büküşüne, Dayanamayıp barışmalarımı özledim. Sana sarılmak için bahaneler üretip, buluşup ama cesaret edip sarılamadığım o günleri Çok özledim . ben gerçek aşkı bir tek sende yaşadığımı anladım . Bir tek sana bakarken utandım, başımı önüme eğdim.. Hani aşk utanmaktır derler ya ; ben bir tek senden utandım , sakarlaştım , Cümleleri karıştırdım, bir tek sana bakarken dilim tutuldu . konuşamadım. Gözlerine bakmaktan utandım, kalbim kaybolur diye korktum, doyasıya sarılamadıım. Ben asıl aşkı sende yaşadım ÖMRÜM SADECE SENDE ! ! ! |
Ne kadarda zor, saatlerce cansız fotoğrafına bakıp ağlamak,
Ben hiç kimseyle senle mutlu olduğum kadar mutlu olmadım...
Eğlenceli insanlar eğlendirmedi beni, konuşmaları bile etkilemedi ...
Sen hiç konuşmazdın hep susardın, mutlu etmezdin.
Ama ben bir tek seninle mutlu oldum.
Susup karşımda dilsiz olsaydın dahi , varlığın kelimeler dolusuydu bana.
Varlığınla bir yerlerde nefes aldığını bilmek , gülüşlerini hissederek mutlu olmak Bambaşka...
Ben bir tek seninle mutlu oldum...
Hani ömrüm demiştin ya ; ömrün seni çok özledi.
Ne olur , gel !
Ömrüne , yaşamına geri dön...
...
sayın KAYA
şiirdeki samimiyet çok etkili
harikasınız...