Sanırım yolda karşılaştık seninle belki de gökyüzünde rast geldim sana. Israrcı bakışlarımla hapsettim belki de seni gözlerimin karelerine. İşte öyle denk düştün gönlüme.
Zehir Zemberek gecelerin ardından yağmur sonrası baktığımda ellerine, is kokusuyla ıslanmışlığın verdiği hazza yenik düşerken ritmi bozulmuş kalbim. Rotası sen olan mavilikte, fora verdiğim yelkenleri, kasırgayla alabora eden yüreğin; satır arasına sıkışmış bir kelimede gizlediğim adın gibi bir köşede esmeyi beklemekte.
Bir duâ’sın bende...
Beş vakit buluştuğum Sevgili’den 5 kere seni istemek mavice...
Sır olmuş bir gizemle, pejmürde hâyâllere esrarengiz bir bakış atıyorum belki de ziyana gelecek bir ömre vebâli ağır bir Aşk’ı yüklüyorum. Kim bilir...
Olsun yine de beklerim.

Hani şimdi sen varsın ya Mavi,
Düştüğüm zindandan çıktım, Aşk’ın tefsiri oldum. Kendimi garip bir yolda, aldanmışlığın ve kaybolmuşluğun acımasız yüzüne dem vuruken buldum. Kıyamet bildiğim sensizlik kelimesini lügâtımdan sileli de çok oldu. Sen bilmeden çok tavaf ettim gönül kâbeni.
Ve yine sen bilmeden Bismillâh sürdüm hüznüme, gözlerinin zemzemiyle yıkadım kekremsi ömrümü.
Bu şehir bir yerlerde beni anlatsa da sana,
Çok köşe başı yalnızlığı çektiğimi, sise karşısan, ayaza çalan ellerimi söylememiştir. Alfabenin en berceste ünlüleriyle yanyana gelmiş adın. Söyledikçe bir âhenge kapılmaktayım.
Arafta gezinen, onca sensizliği susarak geçtim ben. Yarım bıraktığım sözlerin içinden çıkarttığım eski günleri yakacak kadar vaktim de olmadı. Bir romana konu olacak kadar sevmişliğin, sevilmişliğin özlemiyle kâleme heyecanla sarılsamda, gördüğüm tek renk sendin; Mavi...
Hâlsiz düşmüş cümlelerin başını okşuyor gibi bakıyorsun, içinde tutsak kaldığım mavi...
Senle olma ihtimali, kurduğum düşünceler, uyududuğumda gördüğüm rüyâlar bile massmavi...

Nice gidişler biriktirirken, yanlızlığı alafrangalaştırmak, umudu yok sayıp, zamansız peydâh olan ayrılıklara karşı geçip ’dur’ demeli ağız!
Kaç şiir hakkı barındırdık ki ömrümüzde, kalanlara Râhmet olsun!
Genzime kadar doldurduğum mavilikte, sende ısrarcı olan yanım;
Mürekkep yolunu kaybetmiş, kelâmlarım ardı sıra sen...
Hadi!
Harflerimden tut da, sürükle beni kendine!
Bir şiirlik canım vardı o da sende kaldı
Mavi!

Beyza ALİOĞLU