SAHTE KAHRAMAN
Gün onuruyla doğdu bugün,
Elimde bir topak sen, Aşkla sınadım, Kirlendi... Elimi de kirletti... Çelik çomak oynayan çocuk kadar kaygısız olabilseydim; Altın sözlere sığdırıp sığlaştırırdım seni... Söz-de sevmek isteseydim Onca derine inemezdin nihayet... En doygun ve sükut çağımda Çağlayana heves etmeseydim, Bir göl kenarında, Söğüt ağacıyla sohbet ederdim mesela... Koca bir adam, Sahte Kahraman... Hadi çıkar o pelerini artık at, Edepsiz aşkımızın üzerini örtelim, Unut, Tüm kahramanlık hikayelerini Ve sök at göz bebeğindeki ışıktan, aşk maskeni... Vaktidir artık Sen ezberini boz dünün... Aşk-ım onuruyla öldü bugün... |