Gönül şirazesi, dimağın muvazenesi, ruhun veçhesi!Kime ne söylenir Akıl sahibi değil mi, tercihler mi kabahatlidir Sosyal devinimler hangi saik indir, kader çaresizlik içindedir Peki, irade sahibine ne söylenecektir, nefs adına telakkiler bitecek midir? İmtihan kul içindir Kul olmayan köleliğe tabidir, gönül esaret içindedir Ruhun azabı ne çetindir, şevk ve sürur niçin ötelenmektedir Hangi izana öğüt vermektedir, yoksa ibret almak bu kadar mı zahmetlidir Düşünmek’düş’ten türer Düşler ne kadar naiftir, umutla Hanif’tir, latiftir Umudunu yitiren bilmem ki nasıl bir figanın sefiridir, dert iledir Sevda kararırsa akıl sukut eder, vicdan cehdeder, ruh böyle çileyi reddeder Akıl, irade, vicdan aşk iledir Aşk, halin deruni liginde bekleyen vuslata tabiidir Nefs, edebi için lütfedilmiş nasiptir, azim ve irade servet-i rahmettir Mizan âlemler içinde ki ahenktir, nazar gâh olan kalp yoksa malay anilik midir? Haşyet hak için ülfettir İnşirah kalbin vazgeçilmezi, kemali yetin ehliyet ve edebidir İlim, ruhumu ve gönlümü ihya edecek tasavvurun şevk-i nişanesidir İdrak görmeyi, gerekçesiyle düşünmeyi, hakikat için cehdi emreden saiktir Mustafa CİLASUN |