Sen Yoksun
Sen yoksun
Zamansız gittin bu şehirden Bilmezsin Ardından gökyüzü ağladı Islak kaldırımlarda yürüdüm bir süre Sahilden denizi izledim Martıların çığlıklarını dinledim Bir iki yunus belirdi aniden Yunusları ne çok severdin Sonra eve gelirken Komşunun küçük kızı Nazan seni sordu Sen Nazan’ı ne çok severdin... Gitti diyemedim Bir çay demledim Menekşeleri suladım Açelyalar çiçek açtı Sen açelyaları ne çok severdin Aynaya baktım bir süre Ağlamaktan şiş gözlerime Sen o gözleri de çok severdin Ama herşeyi bırakıp gittin Şimdi ben yalnızlar rıhtımında Başıboş avareyim |