DÖNÜŞ
demek hala seviyorsun
utanma hadi söyle
zaten söylemişsin
daha önce birisine
"sevgisi gitmedi yüreğimden
onu hala seviyorum" diye
duydum biliyorum
ama ben yüzüme senin söylemeni istiyorum
yalnız geçen yıllarının acısını
unutmak isteyip unutamamanın ezikliğini söyle
mahsun mahsun ürkek ürkek bakarak öyle
kavuşamamanın kederi
yalnızlığının
bensizliğinin açtığı yaralar dört yanında duruyor gibi
gülüyorsun
içini bir burukluk sarıyor zaman zaman
konuşuyorsun
kelimeler yarım yarım çıkıyor dudaklarından
hadi çekinme
istediğini söyleyebilirsin karşındayım
sevmediğini
unuttuğunu
bana ait her şeyi bir kenara attığını
ya da
anıları yaktığını bir bir
oysa
hiçte yalan söyleyemiyorsun
yanakların kızarıyor"unuttum" seni derken
dudakların titriyor
gözlerini bir hüzün kaplıyor ince ince
acı acı gülümsüyorsun yüzüme bakıp
demek hala yıllar koparamamış beni senden
içinde çakılı kalmışım
kovamamışsın yüreğinden
özlemim kıskıvrak sarmış dört yanını
atamamışsın
ve mevsimlerce aşkıma tutsak olmuşsun
demek zaman
öyle kolay yok edemiyormuş her şeyi
sevilenleri söküp alamıyormuş insanın içinden
unutmak istese bile
zamana güvenme öyleyse
bak görüyorsun
yine karşılaştırdı bizi sen unuturken
hiç beklemediğimiz bir yerde
birbirimize ellerimizi uzattık
önceden hiç tanışmıyormış gibi
iki yabancı sandı görenler
yeni tanışan iki yabancı gibi
birlikte dinledik konseri
kimse anlamadı benden başka
içindeki kederini
ve birde çaresizliğini
biliyorum bu akşam sende uyuyamıyacaksın
benim gibi
yine üzerinde turkuvaz elbisen
yalnız kalmak isteyeceksin geceyle
bütün arkadaşlarının bir an önce gitmesini
soyunmadan uzanacaksın yatağına öylece
yorganın omuzlarını saracak
yastığın saçlarını okşayacak
o ilk güne gideceksin düşlerinde
kaçamak kaçamak bakıştığımız
gözlerimizle konuştuğumuz
dans ederek başladığımız o ilk güne
ellerinde ellerimi hissedeceksin
dudaklarında sıcaklığımı
eski sevdamız bir film gibi geçecek
gözlerinin önünden
o günleri anımsıyacaksın
biliyorum uyuyamıyacaksın
uzaklığın acıtacak yüreğini için için
ayrıldığımız gece
bir kabus gibi çökecek üzerine
belki saat gecenin ikisi olacak
o günkü gibi
belki için için ağlayacaksın yine
gözlerin nemli
belki bir düş dünyasında
ellerini uzatıp ellerime
gitme diyeceksin ama
bomboş kalacak avuçların
bensizliğimi hissedip ayılacaksın
bir duvar gibi gerilecek önüne çaresizliğin
sanki bir demir parmaklığın arkasındasın
kurtulup ellerimi tutamıyacaksın
ve
hıçkırıkların düğümlenecek boğazına
ağlamak isteyip ağlayamıyacaksın

demek hala seviyorsun
demek bunu yıllar sonra
gözlerime bakarak söylüyorsun
evet rahatladın şimdi
bir tüy kadar hafifledin
istesem seni kollarıma alabilirim
elinden tutup götürebilirim
biliyorum hayır demiyeceksin
istesem benimle
dünyanın öbür ucuna bile geleceksin
oysa
artık çok geç
pınar kurudu baştan
yaprak düşüverdi daldan
eski baharı yok artık gönlümün
ve
ikimizinde gözlerinde hüzün
bırak her şey yerli yerinde kalsın
ben benimle
sen seninle
kendi dünyamızda yaşayalım gönlümüzce
geriye dönmeyelim tekrar başa
zaten istesekte dönemeyiz ya
o eski heyecanı duyamayız içimizde
eski mutluluğumuz olmaz
eski sevgimiz de
ne olur üzülme
kadere razı olmalıyız ikimizde
çünkü
sen istedin yılar önce
hadi giy artık mantonu
elini uzat son olarak
belki bir daha görmeyiz birbirimizi
yine iki yabancı olalım
sanki önceden
hiç tanışmıyormuş gibi
görenler öyle bilsin bizi
doğrusu bu değilmi

Hüsnü Sönmezer 16.nisan.1968 Ankara
BİR BÜYÜK KENTTİ DÜŞLERİNDEKİ
isimli şiir kitabımdan Adımlar yayıncılık